Herkese Merhaba
Bugün emzirmeyi nasıl bıraktığımdan bahsetmek istiyorum biraz. Gerçi bu süreç nasıl anlatılır, bu duygu nasıl ifade edilir bilmiyorum çünkü ben kızını 2 yaşına kadar aşkla ama büyük bir aşkla emziren bir anneydim.
Korktuğunda, sıkıldığında, hasta olduğunda, yatarken, uyanıkken devamlı meme isteyen bir bebek ve hiçbir zaman bunu reddetmeyen, istediği her an her ortamda emziren bir anne düşünün, bir de aramızdaki bağı..
İşte bırakma sürecinde en çok bu bağın kopmasından, kızıma artık yetememekten endişelendim. Bu sürece hep duygusal olarak yaklaştım. Zaten bebeğimi büyütme konusunda olduğu gibi bu konuda da çevremi ailemi hiç dinlemedim tamamen yüreğimle hareket ettim.
Bir gün bebeğim yatarken iyice bir düşündüm. o hazır mı ben hazır mıyım diye ama yıllar geçse bile ikimiz de hazır olmayacaktık. bunun da farkındaydım ve artık bebeğim büyümüştü bunu görebiliyordum. Her şeyi anlıyor, ifade ediyor, yemek yiyordu. Meme sadece ağız alışkanlığına dönüşmüştü. Geceleri asla uyutmuyor, bir yere gittik mi tam bağımsız hareket etmiyordu bunların da farkındaydım bu yüzden artık zamanı gelmişti.
Peki Nasıl Bıraktık??
21 Kasım sabah 7 gibi uyanıp her zamanki gibi meme istedi ben de bir yandan konuşup bir yandan emzirdim ve yeniden uykuya daldı. Uyanınca oyunlar oynadık, güldük konuştuk. Öğlen 13.00 gibi öğle uykusuna dalacağı zaman meme istedi ben de “pamuk kızım artık büyüdü, yemeğini yiyor, oyunlar oynuyor, ellerini tek başına yıkıyor, montunu tek başına çıkarıyor” gibi tek başına yapabildiği şeyleri sıraladım. sonra da eğer süt istiyorsan ineğe seslenip süt isteyebileceğimizi söyledim. o da “ıı ııı” dedi. ben de peki öyleyse hadi başka oyun oynayalım diyip dikkatini dağıttım. Biraz oynadıktan sonra “Anne meme” dedi. Ben de “hadi gel sevelim cici yapalım memeye, ama memem biraz uf olmuş emmiyelim. sadece okşayıp örtelim olur mu” dedim. “tamam” dedi. ve öyle de yaptı pamuğum. O gün bir sürü oyun oynayıp etkinlik yaptık. öğle uykusunu uyumadı. Ben de ısrar etmedim. memeyi her istediğinde açtım cici yaptık.
Bu süreçte asla mememe bir şey sürmedim. onu korkutmadım, incitmedim, nefret ettirmeye çalışmadım, midesini bulandırmadım. devamlı cici yaptırıp üşümesin hadi örtelim diyip sürekli anlattım konuştum sevdirdim. Sonra akşam üzeri komşuma çıktık 4 yaşında bir kızı var onunla oynayıp yemek yediler ama biraz durgundu pamuğum o halini görünce dayanamayıp ağlamaya başladım çünkü içten içe istemiyordum bırakmayı ama yine de ona bunu belli ettirmedim ağladığımı üzüldüğümü hissettirmedim. Sonra aşağı indik eşim işten gelmişti babasıyla bir güzel oynadı zıpladı derken akşam 23.00 gibi kucağıma alıp ninniler söyledim sonra eşim biraz kucakladı şarkı mırıldandı ve uyudu pamuğum.
Ne bir ağlama ne bir mızmızlanma hatta sabah 11e kadar hiç uyanmadan deliksiz uyudu. Demek ki gerçekten hazırmış, meme sadece bağımlılık haline gelmiş diye geçirdim içimden.
Gece bebeğim deliksiz uyudu peki ya ben?? Ben duygusal olarak bitmiş bir şekilde tüm gece ağlıyor, emzirmek için can atıyor kendimi zor tutuyordum. Uyanıp uyanıp onu izliyordum.
2.gün sabah oldu kalktık şarkılar söyledik, memeyi sevdik, oyun oynadık, kahvaltı yaptık. O gün de çok güzel ve sancısız geçti çok şükür. Öğle uykusunu 13.00 de değil de 15.30 gibi uyudu. yine kollarımda ninni söyleyerek uyudu pamuğum. Uyanınca babası ben ve kendisi çokça oyun oynayıp etkinlik yaptık. Akşam 12 gibi bir bardak sütünü içip ışıkları kapattık ve uyku moduna geçtik. gece 1 gibi uykuya daldı yine hiç uyanmadan sabaha kadar uyudu.
Ben 2. gün biraz daha iyiydim. Ama yine de içten içe deli gibi özlüyordum emzirmeyi. Nasıl bir his nasıl bir duygu olduğunu gerçekten ifade edemem..
Öyle öyle bir haftayı geçirdik. Gece biberon verme işine hiç girmedim. Akşam bardakla sütünü içiyor, pencereden kuşlar kediler bay bay köpek kardeş yarın görüşürüz diyip ışıkları kendisi kapatıyor ve omzumuza başını koyup uykuya dalıyordu pamuğum. İtiraf etmek gerekirse sandığımızdan çok daha kolay bıraktı memeyi.
Yukarda belirttiğim gibi bu süreçte daha çok oyun oynadık daha çok gezdik daha çok ilgilendik önceden de tüm zamanım onundu ama bu süreçte çok çok daha az yalnız bıraktım onu. Babasıyla birlikte onunla devamlı konuşuyor anlatıyorduk çünkü anlıyordu bizi. Bundan emindik. Memeyi bırakmak demek bir ayrılık değildi, bir kopuş olamazdı bunu hissettirdik ona. Belki de bu yüzden çok rahat bıraktı emmeyi.
Artık miniko tek başına uykuya dalıyor veya uykusu geldi mi bunu dile getirebiliyordu. bu bizim için gerçekten mucizeydi çünkü emzirdiğim süre boyunca geçen 2 yılda hiçbir gün hiçbir zaman tek başına uyumadı. bebekken emzik de almadığından biz hiç öyle bırakalım hadi uyudu gibi bir şey görmedik bu yüzden tek başına uyuması bizi çok şaşırttı. Hatta pazara gittiğimiz bir gün tek başına arabasında uyuyakalmış o an eşimle birbirimize bakıp hemen o anı ölümsüzleştirdik 🙂
Son olarak bu serüvende yemek yeme sürecinden bahsediyim biraz. Güneş çok şükür yemek konusunda hiç zorlamadı beni. Emerken de yemek yiyen bir çocuktu. bu yüzden bırakınca da devam etti yemeğe. ne belirgin bir artış oldu ne de azalış. Aynı rutininde devam etti. dediğim gibi meme artık sadece ağız alışkanlığı haline gelmişti ve biz o alışkanlığı bıraktık.
Şimdilerde gece uykumuz kesintisiz, daha verimli, Güneş daha özgür ve mutlu ben ise onlardan mutlu 🙂
Emzirmemek bebeğinle arandaki bağın sonu değilmiş aksine her şey daha güçlü ve daha güven dolu. Bunu çok net anladım. Her ne kadar bu süreçte üzülmeyin ağlamayın desem de bence bunlar da bu sürecin bir parçası ve eminim emziren her anne bu aşamaları başarıyla atlatacaktır.
Bu süreçte en çok ne tavsiye edersin derseniz ben bebek ve meme arasındaki iletişim hakkında yorum yapabilirim derim. yoksa önce öğleni kesin sonra geceyi veya tam tersi ya da ikisini aynı anda gibi bir öneride bulunamam. Çünkü her çocuk farklı ve o çocuğu en iyi kendi annesi tanır yeter ki en az zarar en az sancı ile bıraktırmaya çalışın ve asla memeyi ondan saklamayın. Aksine memeyi görerek unutturun. sevsin, okşasın, dokunsun, konuşsun benim önereceğim sadece bunlar.
İşte böyle..
Büyüme sürecinin ilk aşaması olan emzirmeyi bırakma serüvenimiz bu şekildeydi. dilerim herkes biz gibi rahat ve sancısız bırakır.
Son olarak
Aşkla emzirmiş bir anneden aynı süreci yaşayan sen güzel anneye ufak bir not: yüreğinden geçen hissi anlıyor ve özlediğin her emzirme hissine karşılık sana sevgi dolu bir kalp ve kocaman bir buket bırakıyorum.. tamamen ve yalnız süt kokan…
Aynı aşkla emziren tüm annelere ve yıllar yıllar sonra aynı süreçten geçecek kızıma (inşallah) armağan..
Sonsuz Sevgim ile..
